Μήδεια. Διδάχθηκε το 431 π.Χ. και ήταν το πρώτο δράμα μιας τετραλογίας (μαζί με τις τραγωδίες “Φιλοκτήτης”, “Δίκτυς” και “Θερισταί Σάτυροι”), ενώ σήμερα κατατάσσεται στα αριστουργήματά του. Ο ποιητής κατέλαβε με αυτή την τρίτη θέση στους δραματικούς αγώνες. Η Μήδεια είναι κόρη του Αιήτη, του βασιλιά της Κολχίδας, και γυναίκα του Ιάσονα. Όταν εκείνος την εγκαταλείπει για να παντρευτεί τη Γλαύκη, την κόρη του βασιλιά της Κορίνθου, φαρμακώνει τη μελλόνυμφη και τον πεθερό, και μετά σφάζει τα δύο της παιδιά για να τον εκδικηθεί. Τέλος, φεύγει με το φτερωτό της άρμα για την Αθήνα. Ο ποιητής σε αυτή την τραγωδία δείχνει με πόση μανία και αγριότητα μπορεί να φερθεί μια γυναίκα προδομένη από τον άνδρα της. Θαυμάσιος είναι οι μονόλογος της Μήδειας πριν σκοτώσει τα τέκνα της, καθώς και ο ύμνος προς την Αθηνά. Η σωζώμενη Μήδεια είναι διασκευή παλαιότερης τραγωδίας του Ευριπίδη, ενώ πριν από αυτόν ένα ομώνυμο έργο είχε γράψει και ο Νεόφρονας.
Ορέστης. Διδάχτηκε το 408 π.Χ. στην Αθήνα πριν ο ποιητής αναχωρήσει για τη Μακεδονία. Παρότι όψιμο έργο με σύνθεση πολύ πιο άκαμπτη, η προσπάθεια να ζωντανέψει η δράση με νέα τεχνάσματα είναι ευδιάκριτη. Είναι ένας αγώνας ζωής και θανάτου και στρέφεται εναντίον ενός κόσμου διεφθαρμένου, κατώτερου και κακού. Για αυτό οι άνθρωποί του ενώνονται σε μια κοινότητα, όπου κυριαρχούν η αδελφική αγάπη και η πίστη φιλίας. Το έργο ξεκινά με μια εντυπωσιακή σκηνή μπροστά από το παλάτι των Ατρειδών στο Άργος, με τον Ορέστη άρρωστο από πόνο μετά τη μητροκτονία και την αδελφή του Ηλέκτρα να τον παρηγορεί. Μόνη ελπίδα ο Μενέλαος, ο οποίος μπορεί να καθησυχάσει την πόλη που έχει ξεσηκωθεί εναντίον του μητροκτόνου. Ωστόσο, εμφανίζεται ο πατέρας της νεκρής Κλυταιμνήστρας και με το λόγο του αναγκάζει τον Μενέλαο, που έχει επιστρέψει με την Ελένη, να υποχωρήσει. Ο Ορέστης στις επόμενες σκηνές βγαίνει από το λήθαργο, και σε αυτό συντείνει η άφιξη του φίλου του Πυλάδη, ο οποίος είναι πρόθυμος να μοιραστεί με τα δύο αδέλφια τις δυσκολίες και τον πόνο. Η προσπάθεια του Ορέστη να μεταφέρει το ζήτημα στη συνέλευση των Αργείων αποτυγχάνει. Μόνο ένας αγρότης υπερασπίζει το δίκαιο, καθώς στη συνέλευση υπερτερούν οι δημαγωγοί, που θέλουν τα δύο αδέλφια νεκρά από τους ίδιους τους πολίτες. Ο Πυλάδης θέλει να πεθάνει μαζί τους. Πριν όμως αποφασίζουν να σκοτώσουν την Ελένη ως υπεύθυνη για όλες τις συμφορές. […]
